Ik zit in het 4 mei comité, waar ik meehelp met het organiseren van de jaarlijkse 4 mei - herdenking.
Ook mocht ik het verhaal van de Pierre Jacobs voorlezen. Pierre was afkomstig uit de regio waar de herdenking georganiseerd wordt en werd gedeporteerd om nverzetsstrijderooit meer terug te keren.
De onderstaande linken bevatten elk een filmpje over de 4 mei herdenking van 2018.
https://youtu.be/WtIRlEQTM8c
In 2019 is mij gevraagd om zelf een verhaal te schrijven, over mijn visie op het thema "Keuzes maken in vrijheid".
https://www.youtube.com/watch?v=-dbmwDufQgY
De bovenstaande link bevat een video van de herdenking in 2019
Het verhaal dat ik vertelde kunt u hieronder lezen.
In het dagelijkse leven maken we veel keuzes.
Wil je voetballen, of trekt hockey je toch meer?
Eten we vanavond stamppot, of toch liever een soep?
En als je nu toch liever gevoetbald had, dan is dat geen probleem, dan zeg je toch gewoon je lidmaatschap van de hockeyclub op?
Blijkt dat je toch geen zin had in die stamppot, geen probleem! Je pakt de telefoon en belt de Chinees. Probleem opgelost. Niemand gaat je tegenhouden. De buren zullen niet opeens binnen komen stormen, en je dwingen om toch nog die stamppot te nemen. Je hockeytrainer zal je niet verbieden om je lidmaatschap op te zeggen. Dat is voor ons allen hier duidelijk. Je mag zeggen wat jij wil zeggen, en kiezen wat jij wil kiezen, zonder dat iemand anders jou daarin belemmert. Dit hebben wij nodig, en we zijn dan ook trots dat dit een belangrijk onderdeel van onze samenleving is. Helaas is dit niet overal het geval. In veel gebieden heerst er nog steeds een gevoel van onderdrukking. Mensen worden niet gevraagd of ze iets willen, maar simpelweg ergens toe gedwongen, of juist ergens van weerhouden. Gelukkig is dit bij ons in Nederland niet het geval, maar ook wij hebben een periode van onderdrukking doorgemaakt. Toen de Duitsers ons land binnenvielen op de 10e meidag van 1940, namen ze ons ook onze vrije wil af.
Velen werden afgevoerd naar concentratiekampen. En waarom? Omdat de Duitsers dat wilden. Iemand anders wilde dat er Nederlanders in hun wapenfabrieken zouden werken, en wij kregen geen andere keuzes.
Iemand anders wilde dat er Nederlandse Joden naar hun concentratiekampen gestuurd zouden worden. Werd aan deze mensen een keuze voorgelegd? Nee. Werd deze mensen vriendelijk gevraagd of ze mee gingen? Of toch liever thuis bleven? Een ander keertje misschien? Nee. Een ander maakten deze keuzes voor ons. Zonder ons erover ingelicht te hebben. Hierdoor hebben wij op een hardhandige manier geleerd, hoe belangrijk het maken van vrije keuzes is voor ons, en de mensen hier achter ons, getuigen van deze lessen.
En nu is het onze beurt, om onze lessen uit deze tijd te trekken. Want wat een vreselijke zonde zou het zijn, om nu al dit lang geleden leed te vergeten. En daarom zijn we nu hier.
En daarom wil ik u allen bedanken voor uw komst. Opdat wij deze hardhandig geleerde lessen niet vergeten.